رابطهٔ بین درد و مغز: نظریه کنترل دروازه درد چیست؟

به گزارش آی زندگی و به نقل از clevelandclinic، دلیل موثر بودن نظریه کنترل دروازه درد این است که تمرکز را از آسیب و جراحت منحرف می‌کند و میزان درد را کاهش می‌دهد.

محققان رونالد ملزاک و پاتریک وال این اصطلاح را در سال ۱۹۶۵ به عنوان راهی برای توضیح چگونگی رسیدن محرک‌های غیر دردناک از محرک‌های دردناک به مغز ابداع کردند.

تئوری کنترل دروازه درد بیان می‌کند که احساس یک محرک مضر می‌تواند توسط یک محرک غیر مضر که توسط رشته‌های عصبی حمل می‌شود مسدود شود، زیرا این رشته‌های عصبی کندتر هستند.

به عبارت دیگر، تئوری کنترل دروازه می‌گوید که “دروازه‌های” عصبی تصمیم می‌گیرند که کدام سیگنال‌های درد از آن عبور کنند و کدامیک از آنها خارج شود. این بر میزان درد شما تأثیر می‌گذارد.

وقتی دروازه‌ها “باز” هستند، درد بیشتری احساس می‌کنید. وقتی آنها “بسته” هستند، درد کمتری احساس می‌کنید.

رشته‌های عصبی بزرگ اطلاعات مغز شما را در مورد لمس شدن یا احساس فشار روی پوست ارسال می‌کنند.

رشته‌های عصبی کوچک اطلاعاتی در مورد درد و دما به مغز شما ارسال می‌کنند.

رشته‌های عصبی بزرگ پیام‌ها را خیلی سریع به مغز شما ارسال می‌کند، در حالی که فیبر کوچک کمی کندتر حرکت می‌کند.

بنابراین، تحریک رشته‌های عصبی بزرگ می‌تواند به «بستن دروازه‌ها» کمک کند. آنها به سیگنال‌های درد (که توسط فیبرهای کوچک حمل می‌شوند) می‌گویند که اجازه ورود ندارند.

و لمس و فشار هر دو فعالیت فیبر بزرگ را تحریک می‌کنند، که توضیح می‌دهد که چرا بوییدن یک بو یا چنگ زدن به انگشت پا می‌تواند به کاهش بخشی از درد کمک کند.

چگونه می‌توانیم درد خود را کاهش دهیم

این سه عامل می‌توانند بر سیستم لیمبیک شما تأثیر بگذارند و درد شما را کاهش دهند.

حواس پرتی

وقتی مغز شما با چیز دیگری درگیر است، نمی‌تواند روی درد شما متمرکز شود.

آرامش عمیق

زمانی که مغز ما عمیقاً آرام می‌شود، اندورفین ترشح می‌کند. اندورفین‌ها مسکن‌های طبیعی بدن هستند که درد را کم می‌کنند.

افکار

طرز فکر شما در مورد درد اهمیت دارد. این طرز فکر می‌تواند تعیین کند که چقدر درد فیزیکی احساس می‌کنید و مدت زمان بهبودی شما چقدر است.