آی زندگی– مغز در هنگام فکر کردن به کلمات مانند زمانی که با صدای بلند صحبت می کنید، تحت فرآیندهای مشابهی قرار می گیرد.
هلن لوونبروک، محقق ارشد عصب زبان و سرپرست تیم زبان در آزمایشگاه روانشناسی و شناخت عصبی در CNRS، مؤسسه ملی تحقیقاتی فرانسه، می گوید که تصور می شود مونولوگ های درونی شبیه سازی گفتار آشکار هستند. وقتی ما بچه هستیم، اسفنج های مجازی هستیم و اطلاعات جدید را از هر زاویه جذب می کنیم. کودکانی که به تنهایی بازی می کنند اغلب با صدای بلند گفتگو می کنند که مخاطب آنها می تواند یک عروسک یا کامیون اسباب بازی باشد.
مطالعات نشان داده است که مغز فعالیت مشابهی را در گفتار درونی نشان می دهد که با گفتار کلامی انجام می دهد. هنگامی که از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته می شود در حالی که در یک دستگاه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) دراز می کشند، وقتی با خود حرف می زنند، دانشمندان می توانند قسمت هایی از مغز را ببینند که اطلاعات شنوایی را پردازش می کند به گونه ای که گویی شرکت کننده واقعاً کلمات را می شنود.
لوونبروک گفت: نواحی مغزی که در حین گفتار درونی فعال می شوند، کاملاً شبیه به مناطقی هستند که در حین گفتار معمولی فعال می شوند. این مناطق شامل لوب فرونتال نیمکره چپ و لوب جداری است که به پردازش تحریک بیرونی کمک می کند.
لئوونبروک گفت، برای درک اینکه چگونه افکار درونی خود به خود به وجود می آیند، تحقیقات بیشتری لازم است. هنگامی که افکار درونی به افراط کشیده شوند، می توانند ناکارآمد شوند، مانند نشخوار فکری پس از یک رویداد ناراحت کننده یا آسیب زا، یا در اختلالات روانی، مانند اسکیزوفرنی، که در آن افراد توهمات شنوایی را احساس می کنند.