آی زندگی– ام پی آی، محققان موسسه میکروبیولوژی دریایی ماکس پلانک گزارش می دهند که کوه هایی از شکر کشف شده اند که در زیر مراتع علف های دریایی در سراسر اقیانوس های جهان پنهان شده اند.
علفزارهای دریایی از جمله اکوسیستم‌های جذب کربن برتر هستند – طبق گفته این موسسه، تنها یک کیلومتر مربع از علف‌های دریایی تقریباً دو برابر جنگل‌های روی خشکی کربن را با سرعت ۳۵ برابر سریع‌تر ذخیره می‌کند.
برای درک بهتر این نیروگاه های جذب کننده کربن، دانشمندان مطالعه ای را در جزیره البا ایتالیا انجام دادند که در آن نمونه هایی از علفزارهای علف دریایی و رسوبات اطراف آن ها برداشتند. داده های آنها نشان داد که غلظت قند در زیر علف های دریایی حداقل 80 برابر بیشتر از غلظت های موجود در سایر اکوسیستم های دریایی است.
مانوئل لیبک، محقق این موسسه در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: برای درک این موضوع تخمین می‌زنیم که در سراسر جهان بین 0.6 تا 1.3 میلیون تن شکر وجود دارد که عمدتاً به شکل ساکارز است.
این تقریباً با مقدار شکر موجود در 32 میلیارد قوطی کوکاکولا قابل مقایسه است!
علف های دریایی به دلیل ارتباط همزیستی با باکتری ها که در آن هر دو گونه از یکدیگر سود می برند، سطوح قابل توجهی از دی اکسید کربن مصرف می کنند.
نور خورشید به گیاه اجازه می دهد تا دی اکسید کربن آب را جذب کند و آن را به مولکول های قند که از کربن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده اند، تبدیل کند. در دوره های اوج نور خورشید، مانند اوایل بعد از ظهر یا فصل تابستان، گیاهان بیش از نیاز خود قند تولید می کنند، بنابراین ساکارز اضافی را در اطراف ریشه های خود در کف دریا ذخیره می کنند.
به گفته دکتر لیبک باکتری‌هایی که در اطراف ریشه‌های گیاهان زندگی می‌کنند، این قند را مصرف می‌کنند که به باکتری‌ها انرژی می‌دهد تا مواد مغذی بیشتری مانند نیتروژن تولید کنند که علفزارهای علف‌دریایی را بارور می‌کند. این رابطه همزیستی برای اولین بار توسط تیم تحقیقاتی ثبت شد و در Nature Ecology & Evolution منتشر شد.