به گزارش آی زندگی، کشور پاپوآ گینه نو با ۸۴۰ زبان محلی، بیشترین تعداد زبان محلی را مربوط به یک کشور در خود جای داده است.
دومین کشور در این زمینه اندونزی با ۷۱۵ زبان است.
نیجریه با ۵۲۷ زبان، هند با ۴۵۶ زبان، آمریکا با ۳۳۷ زبان، استرالیا با ۳۱۷ زبان، چین با ۳۰۷ زبان، مکزیک با ۳۰۱ زبان، کامرون با ۲۷۷ زبان و برزیل با ۲۳۸ زبان در رده‌های بعدی پرتعدادترین زبان در جهان قرار دارند.
پاپوآ گینهٔ نو Independent State of Papua New Guinea کشوری مشترک المنافع است که در اقیانوس آرام، قارهٔ اقیانوسیه و گینه نو قرار دارد. پایتخت آن بندر مورسبی است که در ساحل جنوب شرق کشور واقع شده‌است. منطقه پاپوا گینه نو از سال ۱۹۰۶ تحت سلطه استرالیا اداره می‌شد. در فاصله سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد اما پس از جنگ دوباره به استرالیا پیوست. در سال ۱۹۷۵ رسماً استقلال خود را از استرالیا به دست آورد. بسیاری از جزایر این کشور ارتباطی با دیگر جزیره‌ها ندارند و اقتصاد آنها تنها مبتنی بر مواد غذایی است که از کشاورزی و شکار به دست می‌آورند. خاک پاپوآ گینهٔ نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شده‌است. جمعیت این کشور ۸٬۹۴۷٬۰۰۰ نفر و زبان‌های رسمی آن توک پیسین، هیری موتو و انگلیسی است. واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است. پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می‌شد در سال ۱۹۷۳ از استرالیا مستقل شد. این کشور در زمره «چندفرهنگی‌ترین» کشورهای جهان قرار دارد و مردم آن از قبایل بسیار زیاد و متفاوتی تشکیل شده‌اند که قوم پاپوآ بزرگ‌ترین آنها است. این کشور هم‌چنین بیشترین تعداد زبان‌های رایج در میان کشورهای جهان را دارد و برپایهٔ آخرین داده‌ها در این کشور ۸۵۲ زبان گوناگون وجود دارد که هم‌اینک ۱۲ تا از این زبان‌ها منقرض شده‌اند. ۹۶ درصد از مردم پاپوآ گینهٔ نو مسیحی هستند. در این کشور چهار هزار مسلمان نیز سکونت دارند.