چرا نوزادان باید واکسن هپاتیت B دریافت کنند

به گزارش آی‌زندگی، هنگامی که نوزادان به ویروس هپاتیت B مبتلا می‌شوند، عفونت اغلب مزمن است، به این معنی که تا آخر عمر در بدن آنها باقی می‌ماند. علاوه بر این، از هر ۴ نوزاد آلوده، ۱ نوزاد در بزرگسالی به دلیل نارسایی کبد یا سرطان کبد می‌میرد. برخلاف بزرگسالانی که ممکن است فوراً علائم را نشان دهند، کودکان ممکن است علائمی را نشان ندهند و به ناقلان مزمن ویروس تبدیل شوند. به جز واکسن، هیچ راهی برای محافظت از نوزادان در برابر ویروس هپاتیت B وجود ندارد.

چرا نوزادان را برای هپاتیت B واکسینه کنیم؟

ممکن است تعجب کنید که چرا پزشکان واکسیناسیون همه کودکان در برابر هپاتیت بی را توصیه می‌کنند. اگرچه واکسیناسیون نوزادان مادرانی که به هپاتیت  مبتلا هستند و به تعویق انداختن واکسیناسیون دیگران یکی از راهبردهای پیشگیری از هپاتیت B در نوزادان تازه متولد شده است، اما به اندازه کافی موثر نیست.

زمانی که برنامه ایمن‌سازی جهانی برای واکسن هپاتیت بی آغاز شد، میزان عفونت‌های جدید هپاتیت B در کودکان شروع به کاهش کرد. به همین دلیل است که متخصصان پزشکی توصیه می‌کنند که همه نوزادان در برابر هپاتیت B واکسینه شوند. تزریق این دوز واکسیناسیون به هنگام تولد کمک می‌کند تا از ابتلا به این بیماری در نوزادانی که مادرانی مبتلا به عفونت هپاتیت B دارند اما هرگز آن را نمی‌دانستند، جلوگیری کند.

دلیل خوب دیگر برای تزریق واکسن هپاتیت بی به همه نوزادان این است که اگرچه اکثر موارد به دلیل قرار گرفتن در معرض خون و مایعات بدن فردی که دارای عفونت هپاتیت بی است ایجاد می‌شود، حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد عفونت‌ها در افرادی ایجاد می‌شود که هیچ فاکتور خطری برای عفونت ندارند.

_{منبع: سلامت}