به گزارش آی زندگی، در این انیمیشن 3 بعدی احیای قلبی ریوی یا CPR را مشاهده می‌کنید.
سی پی آر، شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم قلب و مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام می‌شود و تلاش می‌شود تا گردش خون و تنفس به‌طور مصنوعی تا زمان برگشت جریان خون خودبخودی بیمار برقرار شود.{لینک}
اگر فرد دارای پالس بوده ولی دچار قطع تنفس شده باید با تنفس مصنوعی دهان به دهان ادامه داد. اما از آنجا که چک کردن پالس بیمار، نیازمند مهارت است، توصیه شده که احیاگران غیرحرفه‌ای هرگاه با بیمار بیهوش و فاقد تنفس مواجه شدند احیای کامل (همراه با ماساژ قلبی) انجام دهند.
در صورت انجام ندادن این اقدامات، فقدان اکسیژن سبب تخریب دائمی سلولهای مغز و درواقع مرگ مغزی در عرض زمان کمتر از ۶–۴ دقیقه (زمان طلایی) می‌شود بنابراین واژهٔ احیای قلبی ریوی (CPR) در سال ۱۹۸۸ به احیای قلبی، ریوی و مغزی (CPCR: CardioPulmonary Cerebral Resuscitation) تغییر نام داد.
نکته مهمی که غالباً اشتباه تفسیر می‌شود پیرامون زمان طلایی است که در واقع از ثانیه صفر ایست قلبی تا نهایتاً دقیقه چهارم و بلکه ششم از زمان وقوع ایست قلبی است.
بدین معنا که به محض مشاهده بیمار نیازمند احیا، بایستی بی درنگ احیا را شروع کنید.
ایست قلبی-تنفسی بی‌گمان یکی از خطیرترین وضعیتهایی است که نیاز به اقدام فوری جهت حفظ حیات و پیشگیری از ضایعات جبران ناپذیر اندامهای حیاتی بدن دارد.
این اقدامات بر اساس پروتکل‌های خاصی صورت می‌گیرد و لازمه اجرای آن کسب دانش و مهارت فرد احیاگر می‌باشد.
در حال حاضر فقط ۱۰٪ موارد احیای داخل یا خارج از بیمارستان موجب بقای طولانی مدت بیماران می‌شود.
مراحل CPR در خارج از بیمارستان به ترتیب عبارتند از C-A-B :
C ماساژ قلبی Circulation
A بازکردن راه هوایی Air way
B دادن تنفس مصنوعی Breathing