آیزندگی – فرشته صدرعرفایی بازیگر بزرگیست که ویژگی منحصر به فرد او گزیدهکاریاش است؛
یادداشت یاسمن خلیلی فرد به بهانه زادروز شصت سالگیاش فرشته صدرعرفایی را در ادامه می خوانید.
صدرعرفایی هیچگاه اصراری بر حضور مداوم و پشتسرهم در آثار سینمایی و تئاتر نداشته و کوشیده است کیفیت را در اولویت قرار دهد و هر بار با حضوری متفاوت مخاطب را غافلگیر کند.
به همین دلیل است که در کارنامهی نسبتاً کمحجم اما پربارش طیف گستردهای از نقشهای متنوع دیده میشود؛ از نقش ریحان در فیلم «کافه ترانزیت» بهکارگردانی همسر سابقش کامبوزیا پرتوی گرفته تا نقش بیبدیل غمناز در «شبی که ماه کامل شد» با چهرهپردازی عجیبی که شناسایی او را دشوار میکند و یا نقشهای مکمل بهیادماندنیاش در فیلمهایی چون «حوض نقاشی»، «کوچه بینام» و «قهرمان».
فرشته صدرعرفایی مسلط است، جلو دوربین بهشدت حرفهای عمل میکند و از تغییرات گستردهی چهره و اندامش در مقابل دوربین ابایی ندارد. او میتواند لهجهها و گویشهای متنوع را به خوبی در بازیاش دربیاورد و نقشهایی را ایفا کند که به لحاظ موقعیت اجتماعی، سنی و … با خودش تفاوت دارند.
فرشته صدرعرفایی بازیگریست که به واسطهی قابلیتهای فیزیکی و توانمندیهای حرفهایاش میتوانی او را در قالب هر نقشی تصور کنی و مطمئن باشی که میتواند از عهدهی ایفای آن به درستی بربیاید.
او در حالی امروز شصت ساله میشود که سینمای ایران با کمبود و فقدان بازیگران زن میانسال روبه روست و حضور این ستارهی بیادعا و متواضع موقعیتی مغتنم برای سینمای کمجان و کمبضاعت ایران است.
منبع: سینماگرام