از تنهایی به ارتباط با دیگران پناه ببرید!

طبق مطالعاتِ «اقدامات آکادمی ملی علوم»، احساسِ تنهایی، غم، هراس و عدم‌کنترل از یک روز قبل با افزایشِ واکنشِ بیداریِ کورتیزولِ روز بعد همراه است. وقتی کورتیزول سیل‌وار وارد بدن و مغز می‌شود، با کاهش سلول‌های T (تی) سیستم ایمنی را از کار می‌اندازد، در واقع کورتیزول سلول‌های NK را از بین می‌برد؛ سلول‌های مهم ایمنی که با ویروس‌ها و حتی برخی از انواع تومور‌ها مبارزه می‌کنند.

تصور کنید چه روزها، هفته‌ها یا حتی ماه‌هایی احساس تنهایی و انزوا را تجربه کردید. این وضعیت یک حالت استرس مزمن ایجاد می‌کند که در نهایت منجر به ایجاد مشکلاتی برای سلامتی خواهد شد. از هر ۱۰ دارویی که به طور معمول تجویز می‌شوند، ۸ دارو برای درمان نشانه‌های استرس است. اینجا جایی است که «خودآگاهی» باید وارد عمل شود.
خودآگاهی چگونه «من» را به «ما» تبدیل می‌کند

یکی از باور‌های اشتباه درباره‌ی خودآگاهی این است که خودآگاهی را اساساً توجه کردن به چیزی می‌دانند که از درب احساس وارد می‌شود، مانند آگاهی از افکار و احساسات. بله، شاید درست باشد، اما اگر خودآگاهی همین باشد، خودآگاهی از نوعِ تنها و منزویِ آن است.
خودآگاهی برای کاستنِ رنج به ما می‌آموزد چگونه دنیا را از طریق درهم‌آمیختگیِ همه‌جانبه با محیط‌مان تجربه کنیم به این معنا که بازتاب خودمان را در جامعه‌ی انسانی، هوا، آب، سیاره، گیاهان و تمام موجوداتِ ریز و درشت ببینیم.

در فرهنگ ما، استقلال ارزشمند است. این توهمِ استقلال برای من زمانی اهمیت یافت که در صومعه بودم و نخستین غذایم را با راهبان خوردم. تمام غذای ما از سوی جامعه‌ی نزدیکی به نام «مردمان برمه» پیشکش شده بود. احساس شرمندگی بر من غلبه کرد از این حرکت سخاوتمندانه و درک این که حتی کوچک‌ترین لقمه‌ی درون بشقاب‌های ما حاصل شبکه‌ی درهم‌تنیده‌ی وسیعی از هستی‌هاست: خورشید، باران، مواد مغذیِ طبیعی و تلاش انسان. این درک مرا به دیگران نزدیک‌تر کرد، چون آموختم قدردان تمام چیز‌هایی باشم که زندگی را برایم میسر کرده‌اند.
حدس زدید آن تک‌واژه‌ای که با ویروس‌ها و تنهایی می‌جنگد چیست؟ «روابط»؛ من به عمد از شکلِ جمعِ این واژه استفاده کردم، چون ارتباطات ما با دنیای پیرامون به اشکال گوناگون جلوه می‌یابد.
اگر بار دیگر قبل از خواب احساس تنهایی کردید، به یاد بیاورید که بدن شما از تجربیات اجتماعی و احساسی که در طول روز داشته‌اید، آگاه است. اگر احساس تنهایی کنید، بدن شما واکنش کورتیزول شما را تقویت می‌کند، چون احساس می‌کند باید شما را برای چیزی آماده کند که به تصورش یک روز استرس‌زا خواهد بود.

نسخه‌ی خودآگاهی برای مبارزه با ویروس‌ها و ابر‌های سیاهِ تنهایی
روابط دوطرفه‌ی مثبت و رضایت‌بخش ایجاد کنید. این کار زمان‌بر است، اما بهترین کوهنورد دنیا قدم به قدم به این جایگاه بالا رسیده است. از همین امشب دست به کار شوید و یک قدم ساده بردارید که آغازگر ارتباط شما با فرد دیگری باشد.
شاید دیگران از احساس شما بی‌خبر باشند، پس شما پیش‌قدم شوید و از طریق یکی از راه‌های زیر اقدام کنید:
– به کسی زنگ بزنید که بتواند لبخند به لبان شما بیاورد.
– به کسی که می‌شناسید پیام بدهید و برای او شب خوبی را آرزو کنید.
– پیش از خواب، کسی را که نزدیک شماست در آغوش بگیرید و او را ببوسید.
– برای کسی که شاید احساس تنهایی می‌کند وقت بگذارید و با او تماس بگیرید.
– پیش از این که کار بالا را انجام دهید، از قبل به یک خاطره‌ی خوب از رابطه‌تان با آن فرد فکر کنید.
– تجربه‌تان را از ارتباط با این فرد که حالتان را بهتر کرده بنویسید.
نتیجه‌گیری
برقراری تماس با دیگران در اوقاتی که خودتان احساس غم و تنهایی می‌کنید نشانه‌ی ضعف شما نیست. شما از شبکه‌ی درهم‌تنیده و منحصربفردِ روابطی استفاده می‌کنید که مقدر شده است انسان‌ها آن‌ را پرورش دهند و از آن بهره‌مند شوند. سعی کنید در طول روز از حالات احساسی‌تان آگاه باشید. به خودتان اجازه دهید از انواع شخصیت‌هایی که جهان هستی سر راه شما قرار می‌دهد استقبال کنید و لذت ببرید.