روانشناسی و روانپزشکی چه تفاوتهایی دارند؟

تفاوت روانپزشک و روانشناس چیست؟

به گزارش آی‌زندگی، روانپزشکان بیماری را تشخیص می‌دهند، درمان را مدیریت می‌کنند و طیف وسیعی از درمان‌ها را برای بیماری‌های روانی پیچیده و جدی ارائه می‌دهند. اما روانشناسان بر ارائه روان درمانی برای کمک به بیماران تمرکز می‌کنند. روانپزشک و روانشناس هر دو در حوزه مسایل روان کار می­‌کنند؛ با این حال، کارکردی متفاوت دارند.

به نقل از میگنا، اولی پزشک است و پس از فراغت از تحصیل در پزشکی عمومی، وارد رشته تخصصی روانپزشکی می­‌شود و در نهایت «متخصص روانپزشکی» یا همان «متخصص اعصاب و روان» نام می­‌گیرد. دومی (روانشناس) در رشته­‌ای از رشته­‌های علوم انسانی تحصیل کرده است. روانشناسی شاخه­‌های گوناگونی دارد که یکی از آنها با درمان بیماران در ارتباط است و «روانشناسی بالینی» نام دارد.

روانپزشک وظیفه «تشخیص» مشکل یا بیماری را برعهده دارد و بر اساس تشخیص، مدیریت درمان را بر عهده می­‌گیرد.
به بیان دیگر، او با در نظر گرفتن جهات مختلف مشکلات فرد مراجع، باید بتواند منشأ جسمانی، روانی، خانوادگی یا اجتماعی مسایل پیش­‌آمده را تشخیص دهد و در صورت وجود یک بیماری، آن را از موارد مشابه تمیز دهد. او ممکن است فرد مراجع را برای انجام آزمایش تشخیصی به آزمایشگاه بفرستد یا از روش­‌های نوار مغزی یا تصویربرداری تشخیصی کمک بگیرد. پس از تعیین تشخیص، او باید مناسب­‌ترین شیوه یا شیوه­‌های درمان را انتخاب و اعمال کند.

این روش­‌ها شامل تجویز دارو، اجرای روان­‌درمانی یا مشاوره، و در مواردی به کارگیری دستگاه یا ابزاری برای درمان است. روانپزشک ممکن است فرد مراجع را برای اجرای آزمون­‌های (تست­‌های) روانشناسی یا اجرای روان­‌درمانی به کارشناس ارشد یا دکتر روانشناسی بالینی ارجاع دهد و در مواردی از یاری مددکار اجتماعی یا کاردرمانگر بهره گیرد. در بسیاری از موارد بدون سود بردن از چنین تیمی، نتیجه دلخواه به­ دست نمی­‌آید.

تفاوت روانشناسی و روانپزشکی چیست؟
روانشناسی و روانپزشکی هر دو در برخی از الزامات و شیوه‌های درمانی اشتراکاتی دارند، اما از یکدیگر متمایز هستند. مردم اغلب از واژه‌های «روان‌پزشک» و «روان‌شناس» به جای یکدیگر استفاده می‌کنند. هر دو این متخصصان بیمارانی را که با مشکلات سلامت روان مواجه هستند درمان می کنند.
با این حال، بین این دو حرفه تفاوت زیادی وجود دارد. روانشناسی، مطالعه ذهن، احساسات و رفتار است و دانشجویان روانشناسی، عوامل شناختی و اجتماعی را که بر کنش‌ها و واکنش‌های افراد تأثیر می‌گذارد را بررسی کرده و از انواع تکنیک‌های درمانی برای کمک به بیماران استفاده می‌کنند.

روانپزشکی نیز شاخه‌ای از پزشکی است که بر تشخیص و درمان اختلالات سلامت روان و تاثیر زیست شناسی بر سلامت روان فرد تمرکز دارد و مانند روانشناسی از روان درمانی و همچنین دارو درمانی برای کمک به مراجعان استفاده می‌کند. در ادامه به فرق روانشناسی و روانپزشکی به طور جامع‌تری پرداخته می‌شود.

فرق روانشناس با روانپزشک چیست؟
همان طور که گفته شد در حوزه درمان، روانشناس و روانپزشک از جهات بسیاری متفاوت از یکدیگر هستند. این در حالی است که اغلب افراد این دو را شبیه به هم دانسته و با تفاوت‌های آن‌ها آشنایی ندارند.
روانپزشکان، پزشکانی هستند که به تشخیص، درمان و پیشگیری از اختلالات مربوط به مغز کمک می‌کنند و می‌توانند سلامت بیمار را ارزیابی کنند، تشخیص دهند و یک برنامه درمانی طرح‌ریزی کنند. روانپزشکان می‌توانند طیف وسیعی از داروها را تجویز کنند و بستری شدن در بیمارستان روانی را نیز به بیماران توصیه کنند. برای تبدیل شدن به یک روانپزشک، افراد پس از گذراندن دوره هفت ساله پزشکی عمومی، باید شر‌وع به مطالعه آموزش‌های تخصصی در زمینه اعصاب و روان کرده و تخصص دریافت کنند.

اما روانشناس کیست؟
روانشناسان رفتار و فرآیندهای شناختی، عاطفی و اجتماعی را مطالعه می‌کنند و اموراتی مانند تحقیقات، انجام آزمایش‌ها و روان درمانی را انجام می‌دهند. با توجه به گرایشی که فرد در دوران کارشناسی ارشد و دکتری انتخاب می‌کند، انواع مختلفی از گرایش‌های روانشناسی مانند روانشناسان بالینی، روانشناسان تربیتی، روانشناسان عمومی، روانشناسان کودک و نوجوان و روانشناسان اجتماعی وجود دارد. روانشناسان برای فعالیت، حتما باید مدرک کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی و همچنین پروانه فعالیت داشته باشند.

هم روانپزشکان و هم روانشناسان نحوه عملکرد مغز، عواطف، احساسات و افکار افراد را درک می‌کنند. هر دو می‌توانند بیماری‌های روانی را با درمان‌های روانشناختی درمان کنند. علاوه بر این‌ها، روانپزشکان از آنجایی که پزشک هستند، توانایی درک ارتباط بین مشکلات روحی و جسمی و زیستی را دارند. آنها همچنین می‌توانند در کنار درمان‌های روانشناختی، دارو نیز تجویز کنند.

معمولا روانشناسان بالینی عملکردی نزدیک و مشابه به روانپزشکان دارند و در زمینه تشخیص و درمان بیماری‌های روانی آموزش‌های ویژه ای را دریافت کرده‌اند.

سه تفاوت اصلی بین روانپزشکان و روانشناسان عبارت است از:
روانپزشکان پزشک هستند اما روانشناسان پزشک نیستند.
روانپزشکان می‌توانند دارو تجویز کنند، اما روانشناسان نمی‌توانند.
روانپزشکان بیماری را تشخیص می‌دهند، درمان را مدیریت می‌کنند و طیف وسیعی از درمان‌ها را برای بیماری‌های روانی پیچیده و جدی ارائه می‌دهند.
اما روانشناسان بر ارائه روان درمانی برای کمک به بیماران تمرکز می‌کنند.

فرق روانشناسی و روانپزشکی
روانپزشکی و روانشناسی د‌و رشته‌ای هستند که شباهت‌های فراوانی داشته و با یکدیگر همپوشانی دارند. این دو حوزه لازمه یکدیگر هستند و با کمک هم می‌توانند مشکلات روانی مختلفی را درمان کنند. اما در عین شباهت‌ها، این دو حوزه تفاوت‌هایی نیز با یکدیگر دارند. روانپزشکان و روانشناسان، هر دو متخصصان سلامت روان هستند و حوزه تخصصی آنها ذهن و روان است.

آنها اغلب برای پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری‌های روانی با یکدیگر همکاری می‌کنند. اما اصلی‌ترین فرق روانشناسی و روانپزشکی، در فرآیند درمان و نحوه ارائه آن است. در روانشناسی، روانشناسان بر ارائه درمان‌های روانشناختی تمرکز می‌کنند. اما در روانپزشکی، روانپزشکان می‌توانند طیف وسیعی از درمان‌ها را با توجه به مشکل بیمار، ارائه دهند. این درمان‌ها شامل: تجویز دارو، مراقبت‌های پزشکی عمومی، از جمله بررسی سلامت جسمانی و اثرات دارو، درمان‌های روانی، درمان‌های تحریک مغز مانند الکتروشوک درمانی (ECT) می‌باشد.

روانپزشکان اغلب افرادی را درمان می‌کنند که شرایط پیچیده روانی و همچنین نیازهای پزشکی، روانی و اجتماعی دارند. برای مثال می‌توان به افسردگی شدید، روان‌گسیختگی، اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی و تمایلات به خودکشی اشاره کرد. روانشناسان اما افرادی را می‌پذیرند که می‌توان به طور موثر با درمان‌های روانشناختی به آنها کمک کرد. این موضوع شامل مشکلات رفتاری، مشکلات یادگیری، افسردگی، اضطراب، پیش فعالی، مشکلات توجه و غیره باشد.